Dün sabah yine adliye binasının önünde silahlı çatışma yaşandı.
Yine Adana yine çatışma. İyi de neden bir insan, bir diğer insanın canını almak ister yoksa biz tahammül sınırlarını mı aştık. Yoksa insanlıktan mı çıktık ve her gün benzeri şiddet dehşet ve işkence haberlerini okuyoruz duyuyoruz.
Neden?.
*****
Adana bu haberlerle anılmak istemiyor artık. Tamam, eskiden Adana adliyesi olaylarla anılıyordu, televizyonlar ilk haber olarak hep Adana’yı veriyordu. Ama şimdi öyle değil. Adana’nın çok başarılı bir cumhuriyet başsavcısı var. Adliye artık o eski adliye değil. Kapısından girerken bile tebessümle karşılaştığınız bir adliye. Kan kampanyalarında kan veren bir adliye. Toplumun birliği ve beraberliği için kol kanat geren bir adliye var.
*****
Yani bizler bu kadar mı kalpsiz, sevgisiz olduk.
Neler oluyor bizlere. Yoksa her geçen gün insanlığımız mı yok oluyor. Bir yandan hak yiyenler bir yandan hakkı yenenler. Kaba kuvvete maruz kalanlar. Ezilen güçsüzler yalnızlar, insanların sahte yüzleri, kaybolan dostluklar. Artık sahte gülüşlere sahte dostluklara o kadar alıştık ki sonumuzun nereye gideceğini bile bile buna devam ediyoruz.
*****
Her ne kadar umutsuz yazsam da umudum hiçbir zaman bitmedi.
Gelecekten yana inancımı hiçbir zaman yitirmedim, bu öfkelerin, yersiz tartışmaları, çatışmaların hak yiyenlerin bir gün sona ereceği inancım tam.
Oysa şimdi buradan güzellikleri yazmam ve yazmamız gerekirken halen insanlığımızın nereye gittiğini paylaşıyoruz.
*****
Güzel, günlerde buluşmak dileğiyle.