Ülkemin güzel insanları bir zamanlar; kendine uymayan, kabul etmeyeceği olaylara saygılı bir şekilde yaklaşırdı.
Her şey daima saygı çerçevesinde olur, karşısındaki kişiyi incitmemeye çalışırdı.
Hatta öyle ki; bunu davranışlarına yansıtır, kelimelerini dahi özenle seçerdi.
Kalp kırmaz, incitmez ve saygı gösterirdi.
***
Ah ne güzeldi eski zamanlar...
İnsanların sevgi içerisinde yaşadığı,
Birbirine kenetlendiği,
Bir sıkıntısı olunca hemen koştuğu,
Bir olay görünce hemen müdahale edip, orta yolu bulmaya çalıştığı,
Zor durumda olan birine yardım eli uzatıp, başa kakmadığı ne güzel zamanlardı.
***
Şimdi ise gelin görün ki, ne o zamanlar kaldı ne de insanların birbirine saygısı.
Bizler ise geçmişe yönelik özlem duyan ancak kendini düzeltmekten imtina eden varlıklar haline geldik.
Biri sana yan mı baktı,
Laf mı attı,
Küfür mü etti,
Yoğdurdun ekşi mi dedi hemen saldır!
Hiç dinleme...
Çünkü, dinlemek daha zor.
Dinlersen; bir yerlerin eksilir.
Dinlersen; insanlığın, vicdanın ölür demi?!
Hemen şiddete başvur!
Karşındakine saldır ve ona zarar ver.
Yoksa içindeki saldırganlığı nasıl dışarı atacaksın?
***
Maalesef ki; günümüzde insanların geldiği nokta bu.
Bir zamanlar sevginin, saygının, hoşgörünün hakim olduğu zamanlar vardı.
Şimdi o günler mazi, insanların birbirine zarar verdiği ve şiddetin zamanı oldu.
