Zavallı bir durak ve önünde bekleyen bir başına aşık;
Yaslanmış eski sokak lambasına, o da tek eşlikçisi,
Bir de durmadan çalınan korna sesleri.
Otobüsler durmadan geçiyor; kimisi boş kimisi taşık,
Hiçbirine binmez ama bir gözü de hepsinde.
Nasılsa sıkılmadan izliyor yolun monoton ritimini;
Arada pozunu değiştiriyor canı yandıkça.
Her yolcu onun gözünde anlık bir görüntü;
Kendisi de kalıcı olmaya başlamış, baş dayadığı direk kadar.
Onu pek çok kavuşma senaryosu dinç tutuyor; kimisi boş kimisi hoş,
Her kapı açılışında aynı inat; her inen yolcuda farklı bir sıfat,
Belki de bekleyişte asıl heyecan.
Bir ömür tüketse de burada bekleyen bu aşık,
Sonu varsa eğer şu romantik bekleyişin,
İzleyelim bakalım nasıl bir kavuşma olacak.
Arda Can Yıldız
2025 Adana
