Ah çekmeden edemiyoruz... Şimdi bakıyorum da hiçbir şey eskisi gibi değil: Ne dostluk, ne arkadaşlık, ne de komşuluk.. Buna benzer konuşmaları sıkça duymuşuzdur ama gelin görün ki özlemimiz daha çok artarak iç çekmeye devam ediyoruz. Teknoloji, geçim derken tüm bu modernizm karşısında çaresizlik içerisinde eriyen manevi değerlerimizi ancak nostalji yaparak hatırlıyor ve özlemimizi ortaya döküyoruz. Çok iyi hatırlıyorum eski komşuluğu; birinin başı ağrısa en az üç komşu gelirdi, el birliğiyle yemek ve temizlik halledilirdi. Şimdi öyle mi?Elbette değil. Aynı binada altlı üstlü oturan komşular birbirini tanımıyor, kimdir necidir emin olun kimse bilmiyordur. Ama en azından şunu yapabiliriz; yaşadığımız yerde diğer yaşayanlara karşı daha saygılı olabiliriz. Her ne olursa olsun insanlar birbirine muhtaç. Bir merhaba demek hal hatır sormak çok mu zor? Elbette değil ama nedense bundan kaçıyor birbirimize mesafeli davranıyoruz. Etrafımızdaki insanlara biraz olsun sevgi ve saygı içerisinde davranabilsek, eş, dost ve akraba ilişkilerini daha yakından takip etsek, birbirimizi görmesek dahi en azından bir telefonla dahi olsa bir hal hatır sorabiliriz. Geçmişine ait güzel hatıraları olan insanlar güzel düşünürler ve onları yaşamaya gayret gösterir ve gelecekle ilgili güzel bir gelecek hayal ederler; güzel hayal eden insanlar ise güzellikleri sunar. Yani geçmişte bu güzellikleri yaşayan insanların hala var olduğunu bilmek çok güzel ama yine de diyoruzki nerede o eski günler?
Hoşça kalın...