Hani bazen “Nerede o eski bayramlar” diye konuşuruz…
O eski günleri ararız…
Ya da yaşımızın ilerlediğinin farkında olmayız…
Eskiden cep telefonu yoktu, dolayısıyla insanlar birbirlerinin bayramını “Toplu Mesaj” atarak kutlamazdı…
Bayram tebrik kartları vardı…
Bayram tebrik kartlarının arkasına güzel ifadelerle yazılar yazılır, bayramlar kutlanırdı…
İsteyen başka bir kentte yaşayan akrabasına, arkadaşına gönderirdi tebrik kartlarını…
Ulaşabileceği insanları bayramlarda ziyaret eder, büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperlerdi…
Evin hanımı bayramlık tatlı, pasta çörek yapardı…
Şimdi ki gibi hazır tatlı almazdı…
Evin hanımı ya da annesi tatlıyı yaparken sevgisini de katardı…
Saatlerce süren tatlı telaşı biter ve bayramda misafirler geldiğinde ikram edilirdi…
Bayram sabahı namazdan sonra kahvaltı edilir, hep beraber mezarlıklara gidilip ebediyete intikal etmiş yakınları için dua ederlerdi…
Sonrasında evin annesi ve babası bayramın birinci günü evden hiç çıkmazlardı. Misafirleri karşılar, konuk ederlerdi…
Sonra bayramlaşmaya çıkarlardı…
Peki şimdi bayramlar öyle mi?..
Ne yazık ki yazımızın başında da belirttiğimiz gibi “Eski Bayramlar” kalmadı…
Şimdi ekonomik durumu iyi olan insanlar bayram öncesi uzun bir tatile çıkıyor…
İnsanlar dostlarının hatta akrabalarının bayramını “Toplu mesaj” ile kutluyor…
Tabi ki bir çok insan bayramı “Eski bayramlardaki” gibi kutluyor…
Mezarlıklara gidilip ebediyete göçmüş yakınları için dua ediliyor…
Anne babalar ziyaret edilip elleri öpülüyor…
Ancak, en güzel bayram insanın anne babasının hayatta olması ve ellerini öpüp hayır dualarını almalarıdır…
Bir insanın anne ve babası hayatta değilse o kişiye bayram eksik geliyor…
Bayramı yaşayamıyor…
Bu nedenle diyorum ki anne babalarınızın, sevdiklerinizin kıymetini bilin, bayramda tatil yapmayın…
Bugün ellerini öpersiniz, yarın toprağı…