Öpülecek bir baba eli varsa…
“Cennet Anaların Ayakları Altındadır” denilerek ayakları yıkanacak, sarılabileceğin, dertleşeceğin anne varsa…
Sarılıp kucaklaşabileceğin ağabeyin varsa…
Sevgiyle elini öptürebileceğin bir kardeşin varsa…
“Oğlum” diyerek elini öptürebileceğin bir evladın varsa…
Üzerine titreyebileceğin bir kızın var ve “Babacağım” diyerek sarılıp seni öpüyorsa…
Eşin sevgiyle sarılıp varlığına şükrediyorsa…
En güzel bayram bu insanlarla daha da anlam kazanır…
Bugün Ramazan Bayramı…
Babalar, anneler çocuklarına yeni giysilerini giydirip harçlıklarını vererek bayramı karşılayacaklar…
Çocuklar, baba ve annelerinin ellerinden öperek bayramlarını kutlayacak…
Kimi anne ve babalar gözleri kapıya dalarak çocuklarının gelip bayramlarını kutlamasını bekleyecek…
En çok da evlatları olup huzurevlerinde yaşayan anne ve babalar bugün çocuklarını görmek ve bayramlarını kutlamak isteyecektir…
Kimi çocuklar babasının, kimileri annesinin ellerini öpmekten mahrum kalacaklar… Anne ve babalarının ellerini öpmek yerine mezar taşlarına sarılacaklar…
Kimi anne ve babalar ise evlatları yerine kara toprağa sarılarak teselli bulmaya çalışacak…
Kimi evlatlar vardır ki bebek yaşta, çocuk yaşlarında babasız kalmıştır… O evlatların babaları bu vatan toprakları için kanını vermiş ve şehit olmuştur…
Şehitlikler baba hasreti çeken evlatlarla dolacak…
İşte bayramlar en çok onlara zordur…
Kimisi baba, kimisi evlat hasreti çekecek…
Zordur babasız olmak…
Zordur annesiz olmak…
Annesiz ve babasız olmak daha da zordur…
Hani hep diyoruz ya “Nerede o eski bayramlar…”
Aslında bayramlar hep aynıdır…
Öpülecek anne-baba eli olmadığı için eskileri hayal eder “Nerede o eski bayramlar” deriz…
Ama…
Eskiyen insanlık, bayramlar değil…