İnsanoğlu hayat serüveninde hep kendi menfaatlerini gözetir.
Kendi düşünceleri, istekleri, öncelikleri her zaman daha değerlidir.
Ve maalesef ki bu durum bir virüs gibi yayılıp gidiyor.
Kimsenin kimseye bir faydası yok.
Olmadığı gibi bir de çıkar ilişkileri kurmuş durumdalar.
**
Elbette insan kendine öncelik verecek, kendini önemseyecek.
Ama bu bencillik düzeyinde ve bir başkasına zarar veriyorsa işte o zaman kendisine bir dur demeli.
Başkasına verilen zarardan, kendisine mutluluk çıkarmamalı.
**
Zaten hayatın zorluklarıyla yüzleşirken ve binbir türlü dertle uğraşırken birde iki yüzlü bencil insanlarla muhatap oluyoruz.
Yetmiyor birde verdikleri tahirbatlarla mücadele ediyoruz.
Ne için peki?
Ne uğruna bunca kötülük?
**
Hele bazı insanlar var ki, ne oldukları belli değil.
Bir bakıyorsun senin yanında bir bakıyorsun karşıda.
Bukelamun gibi ortada gezinip duruyorlar.
Tabii girdikleri ortamın rengini aldıkları için farkedilmiyor sanıyorlar.
Sadece sanıyorlar ama..
**
Kimse kendisine yapılan yanlışı kabul etmez.
Karşınızdaki kişiyi kandırıyor sanıyorsunuz ama aslında siz kendinizi kandırıyorsunuz.
O kişi ya edebinden susar, ya sizi kaale almadığından ya da uğraşmaya değer görmediğinden görmezden gelir.
Bu yüzden insanların yüzüne gülüp arkasından konuşurken bir kere değil, bin kere düşünün...
