Pervasızca sarfedilen sözler, dikkat edilmeyen kelimeler...
Bir ok misali karşımızdakine saplanıyor.
Umarsızca davrandığımız her an, dikkat etmediğimiz her dakika bir kişinin kalbini kırmaktan hiç çekinmiyoruz.
Bir insanın kalbini kırmak ne kadar da kolay değil mi?
Biz ne yapıyoruz?
Neden bu denli kırıcı davranıyoruz?
**
Evet insanlar bencillerdir.
Düzgün davranışlar sergilemeyi düşünür ama uygulamazlar.
İşte bu yüzden ne kelimelerine dikkat ederler ne de kalp kırmaktan çekinirler.
**
Günümüde bu durum o kadar çoğaldı ki..
Buna dikkat eden insan sayısı bir parmağın elini geçmez.
Neden bunca kötülük?
Neden bu pervasızlık?
Karşımızdakinin de bir kalbi olduğunu, kırılacağını, üzülüceğini düşünemiyor muyuz?
Yada bunu düşünmek, dikkat etmek çok zor mu?
**
Ünlü şair Cahit Zarifoğlu'nun bir sözü var ya; ‘Bir kalbiniz vardı, onu hatırlayın’ diye.
Önce siz kendiniz bir kalbiniz olduğunu hatırlayın ve sonra başkalarına yaptığınız tavırları, düşüncesizlikleri, pervasıca sarf ettiğiniz kelimeleri idrak edin.
İdrak edin ki, kelimeleriniz yaydan çıkmış bir ok misali saplanmasın başka kalplere...