''İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz.Bekleyip durur insan.Hiçbir şey olmaz.İnsan bekler,bekler,bekler,şakakları zonklayana denk düşünür,düşünür.Hiçbir şey olmaz.İnsan yalnız kalır.Yalnız,yalnız..'' der Stefan Zweig.
Her insan muammadır..
Kimisi içinde boğulur,kimisi yaşar,kimiside yalnız başına kalır..
İnsan her daim kendine dayanak arar.Arar,arar ancak bulamaz.Çünkü kimse dayanak olmak istemez.
Herşeyi en ince datyına kadar düşünür fakar karşılık alamaz.Çünkü kendisi kadar değer vermez karşısındaki..Değer verdiğin kadar,değer görürsün derler.Ancak verdiğin değer kadar gördüğün değer de önemlidir.Önemlidir çünkü karşındakinin sana verdiği kıymet anlaşılır.
Bir süre sonra anlarsın..
İnsan yalnızdır,Kendisinden başka daynağı yoktur.Bu yüzden en çok kendine değer ver,en çok kendini sev,mutlu et.
Sevgi bulaşıcıdır,
Sevgi verirsen sevgi görürsün.
Nefret edersen,nefret edilirsin.
O yüzden kendi değerini başkasının belirlemesine izin verme.
Sen kendine değer ver,sen kendini önemse.
Sen önemseki başkası da önemsesin.