şimdi
su veriyorum
intihar çiçeklerime
eğiriyor toprak
nakış ipliği gibi
dallarımı
manzaramı kapatıyor
martılar
gurub vakti
sahilde
zühre yıldızı
aydınlatıyor yollarımı
işkence
odası gibi bana
sanki kızkulesi
nereden baksam
hasret sarıyor kollarımı
uçurtması
tele takılan
çocuklar gibiyim
renk vermesem de
tel kanatıyor ellerimi
Mustafa Özke