Anne-Baba olmak şimdi ki zamanlarda daha da zorlaştı. Söz dinlemeyen,asi,vurdumduymaz,kendi başına buyruk çocuklar,ergen,atarlı gençler olmaya başladı çocuklarımız.Bizler ise sabah evden çıkıp akşam eve dönen,çocuklarımıza sevgi,şefkat gösteremeyen ebeveynler olmaya başladık.İş yerinde ki sıkıntılarımızı çocuklara yansıtıp,onları kıran üzen insanlar haline geldik.Çocuklarımızla aramızda ki iletişim yok denecek kadar azaldı.. İletişim kuramadığımız çocuklar aileden koptukça başka yerlere,alanlara yönelmeye başladılar.Aile içerisinde sevgi göremeyen çocuk sevgi kavramını yitirdi. Elinden tablet,telefon düşmeyen, sanal dünyanın girdabına kapılmış çocuklar,gençler oldular.Önceleri bir araya gelip oyun oynayan çocuklar şimdilerde sanal dünyaya daldı. Üstelik bunları kendi ellerimizle o dünyaya ittik..
Peygamberimizin (s.a.v) bu aşırı merhameti Akra'yı şaşırttı.
Akra bin Habis (r.a.) bir gün Hz. Peygamber'in (s.a.v.) yanına geldi. Efendimizin torunu Hz. Hasan ile oynadığını ve onu şefkatle öptüğünü gördü. Peygamberimizin bu aşırı merhameti Akra'yı şaşırttı. Onlar çocuk sevmeye, merhamet göstermeye alışık değillerdi. Şöyle dedi: Ey Allah'ın peygamberi siz çocuklarınızla meşgul oluyor ve şefkat gösteriyorsunuz. Halbuki benim on çocuğum var ve ben onların hiçbiriyle meşgul olmam. Şefkatle öpmem.
Efendimiz (s.a.v.) başını kaldırıp baktı ve sonra şöyle buyurdu: 'Merhamet etmeyene merhamet edilmez. Eğer Allah senin kalbine rahmet ve şefkati verseydi - yani sen bunu hak etseydin- sen de benim gibi yapardın.
Çocukları sevmek, şefkat göstermek içimizde ki merhametin tezahürüdür.Merhameti olmayan insan sevemez,empati kuramaz.
Ebeveynler olarak bizlere düşen onlara sevgi göstermek, güzel ahlak,terbiye vermek.Çocuklarımızı sağlıklı bireyler olarak yetiştirelim.
Çarşılarda,marketlerde,pazarlarda sırf çikolata,şeker istedi diye çocuğuna bağıran,kızan,vuran anneleri gördükçe içim sızlıyor.Oysaki güzel bir şekilde izah etse çocuğuna ne kaybeder? Her ağladığında bağırılan, başından savmak için çizgi film başına oturtulan,okullar açılsa da kurtulsak gözüyle baktığınız çocuklarınızdan sağlıklı davranışlar beklemeyin!Unutmayın ki sizler onlar için rol modelsiniz. Yaptığınız her hareketiniz,davranışınız,söyleminiz onlar için bir ders niteliğinde.Sizden nasıl görüyorlarsa onlarda belleklerine kaydedip ilerde sizler gibi davranmaya başlıyor.Çocuklarınızın yaptıklarını sorgulamak yerine,kendi yaptıklarınızı sorgulayın ve her hareketinize dikkat edin!Sizi taklit ettiklerini,her yaptığınızın onlar için doğru kabul edildiğini ve onlarında öyle davrandığını göz önünde bulundurarak hareket edin ve yaklaşın onlara.
Aile çocuğun okuldan önce ki ilk eğitim yeridir. Çocuk aile evinde gördüğü,öğrendiği her şeyi kendine katar,öğrendikleri,gördükleri doğrultusunda ilerler hayatta.Yeri geldiğinde onlarla çocuklaşın oyunlar oynayın.Yeri geldiğinde sevinçlerini,üzüntülerini paylaştığı arkadaşı olun.Yeri geldiğinde ebeveyn vasfınızla onlara nasihatler verin,doğruyu yanlışı ayırt etmelerini sağlayın.Hiçbir konuda kısıtlamayın her konuda bilgi sahibi olmalarına yardım edin.
Siz onu kısıtlar,engellerseniz çocuk istediği şeyleri yapmaktan çekinir,korkar. Yanlış yaptığında gelip size söylemekten korkar.Çünkü siz ona hata yapmayı,hata yaptığında ne yapması gerektiğini öğretmeyip sınırlandırmışsınızdır.Bırakın hata yapsınlar,yapsınlar ki doğruyu bulabilsinler.Onları korkutmak,kızmak yerine hata yaptığında ne yapması gerektiğini öğretin.
Kendi yapmadığınız şeyleri çocuklarınızdan yapmalarını istemeyin.Siz yapmadığınız sürece çocuk sizi dikkate alıp,sözünüzü dinlemez.Unutmayın ki rol modelleri sizsiniz.