AK Parti'nin Seçim Gerçekleri - 2

30 Mart yerel seçimlerinde hezimete uğrayan AK Parti’de yaşanan bir takım olayları aydınlatmak da farz oldu. Birlik ve beraberliğin olmadığı her platformda kaybetmek işten bile değil. AK Parti’nin en yoğun yaşadığı sıkıntıların başında da bu geldi.
Adaylar, aday adaylarıyla konuşmadı. Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Abdullah Torun başta olmak üzere, Seyhan, Kozan, Saimbeyli, Feke, Pozantı ve Yumurtalık’ta, demokrasinin gereği olan yarış yerine, fitne, hizip ve küskünlükler yaşandı. Burada ağabeylik yapması gerekenler, bırakın ağabey olmayı, atılan adımları da, seçim kazandık rehavetiyle engelledi. Partinin içinde bulunduğu rehavet seçim sonucunun en etkili nedeni haline geldi. Yıllarca parti yönetimlerinde olanlara selam verilmezken, aday adayı olan fakat aday yapılmayanlarla da bir araya gelinmedi. AK Parti’den aday adayı olanların birçoğu başka partilerin yanında yer aldı. Bunu örneklendirebiliriz;
Seyhan’da Abdullah Doğru, Sıtkı Polat, Çukurova’da Ömer Topçu, Sarıçam’da Ahmet Ünal, Pozantı’da Kürşat Akpınar…
Bu listenin sonu gelmez!
Bu isimlerin hepsi ötelendi. Abdullah Doğru’yla ağız kenarıyla yapılan buluşmada ise samimi bir hava yaşanmadı. Neden mi? Çünkü, o zamanki kafayla, AK Parti 16-0 seçim kazanmıştı.
İşte bu rehavet, halkta karşılık buldu. Halk, kendine dayatılan adayları benimsemedi. Benimsedikleri de, seçimi kazandı. Demek ki; Recep Tayyip
Erdoğan aşkıyla yanıp tutuşan partililer de, sandığa gitmedi veya başka partilere oy kullandı.
Dağ ve orman köyleri için görevlendirilen isim etkili olamadı, fatura Orman Bölge Müdürü’ne kesilmeye çalışıldı. Oysa, Orman Bölge Müdürü
Abdurrahman Acer, Torun’un katılmadığı toplantılarda dahi, Kültür ve Turizm Bakanı Ömer Çelik’in yanında yer aldı.
Ne yapmalıydı yani! Eline parti bayrağı alıp sokak sokak gezmeli miydi? Siyasetteki kaybın faturası bürokrasiye kesilmek istenirse, ortaya nahoş
durumlar çıkar. Aynen 30 Mart’tan sonra yaşandığı gibi…
Kendi üzerlerine düşen görevleri yerine getirmeden, ortalığa düşüp kurban aramak, başarısızlığı birilerine fatura etmeye çalışmak, çaresizlikten öte
bir şey değildi… Oysa Abdullah Torun’u çok kişi uyardı. “Rehavete kapılma, bu isimler yanlış, meclis üyeliklerini bari düzgün yazın” uyarıları kar
etmedi. Taban ne istediyse tam tersi yapıldı. Dolayısıyla, vatandaş da, adayların istediğinin tersini yaparak, AK Parti’ye oy vermedi…
Seçimin faturası Kültür ve Turizm Bakanı Ömer Çelik’e, Adana Valisi Hüseyin Avni Coş’a, Orman Bölge Müdürü Abdurrahman Acer’e kesilmek istendi.
Kendi eksiklerini görmek yerine etrafına saldıranlar yarın dostlarının kalmadığını gördüklerinde hata ettiklerini anlayacaklar.Bu seçim ne Bakanın, ne
Valinin, ne Torun’un, ne de ilçe adaylarının seçimiydi. Bu seçim, Recep Tayyip Erdoğan’ın seçimiydi ve bu seçimden zaferle ayrılmasını bildi. Ancak,
Adana’da tam tersi yaşandı… Adana’dan 6 milletvekili çıkaran AK Parti, yerel seçimlerde hezimete uğradı… Başkan adayları milletvekilleriyle kavga
ederse, halkı yok sayarsa, etrafındaki 3-5 sermaye sahibi ile yürürse, bundan öteye gidilmesi de imkansızdı. Öyle bir başarı elde ettiler ki; işte bu
imkansızlığı başardılar. Başarıları, siyasi hayatlarının başarısızlığına neden oldu.
Seçimin; İl teşkilatı yeniydi… Büyükşehir adayı doğuluydu… İlçe adayları başarısızdı… gibi sebeplerini sıralayanlara cevap vermek istiyorum. Öyle de
kardeşim, parti teşkilatları ve adaylar uzaydan mı geldi? Hepsi AK Parti’nin üyeleri değil mi? Yıllardır seçim geçirmiş isimlerden oluşmuyor mu?
Bugünlük bu kadar…
Yarın, AK Parti Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Abdullah Torun’un söylemleri ile uygulamaları arasındaki çelişkileri yazacağız. Buluşmak üzere…