Daha önce de yayınlanan bu köşe yazısında ismi geçen Şükrü amca bir kaç gün önce vefat etmiş. Bu nedenle tekrar paylaşmak ve rahmetli Şükrü amcamızı yâd etmek istiyorum . Anılarına saygıyla…
Canım memleketim ADANAM benim için hep özel kalacak. Namık Kemal mahallesi büyüdüğüm evden biraz uzakta İlker Bakkaliyesinde geçirdiğim yaklaşık yarım saati anlatmak istiyorum bu hafta ..
Dayım Mustafa HAVAYIOĞLU yıllardır bakkal işletiyor. Mahalleli onu o kadar seviyor ki, gelen müşterilerin İhtiyaçlarını kendileri karşılayacak duruma gelmiş.
Dayımı görmeye gittiğim her gün birbirinden güzel anılar biriktiriyorum.
Yine öyle bir gündü. Samimi tavırlarıyla bir bey amca içeri girdi. Tanıştık hemen. Sonra birden müşteri geldi ve bir miktar çay istediğini söyledi . Biz dayımla kahve içerken, yaşlı amca müşteriye istediğinden daha fazla çay verdi. Hepimiz aynı şaşkınlıkla izledik. Sonra nedenini sorduk ama cevap alamadık. Çayı isteyen adam da hiç itiraz etmeden verdi parasını güldü gitti .
Sonra bir kadın geldi elinde limonlarla. Kayınpederimin ruhuna fatiha okur musunuz diye rica etti. Bana da bir limon uzattı gayet samimice. Tabii ki duasını da okudum limonu da aldım.
Ardından bir grup çocuk geldi elinde parayla. Ama bu çocukların ne dediklerini hiç anlayamadım. Dayım artık öğrenmiş tabii, sakız veya şeker paylaştırdı Suriyeli çocuklara.
Maceraların arkası kesilmiyor. İçeri dalan ekmek alıp gidiyor. Herkesin bir hesabı var ve gayet hoş tavırlar sergiliyorlar. Kızgınlıkları bile güzel. O küçük işletmede, kocaman ve sevgi dolu yüreklere bayıldım.Ne kadar güzel insanlar tanıdım.
İçerde tam bir aile havası esiyor. Yaşlı genç birbirlerine karşı sevgiyle saygıyla muhabbetle bağlılar. Özlediğimiz, artık kaybettiğimizi düşündüğümüz, sıcacık samimi duyguların hepsi, Namık Kemal mh İlker Bakkaliyesi çevresinde bu güzel insanlarda fazlasıyla bulunuyor halâ.
Bu güzellikler anlatmakla bitmez. Çoğalmalarını dileyerek paylaşmak istedim. Halâ samimi duygularla yaşayan bu insanlara bütün kalbimle sevgiler selamlar gönderiyorum. Böylesi değerli insanlara çok İhtiyacımız var.
Köşe yazımın paylaşımı sorasında gelen yorumları da sizlerle buluşturmak istiyorum. Dayıma ve kıymetli mahalle komşularına teşekkürlerimle…
Genç bir delikanlı: Ben Mustafa Havayıoğlu abimizin komşusuyum, biryere giderken anahtarlarımızı teslim eder gideriz. Bir bakkaldan öte çok ileri derecede dostluğumuz, çok iyi izah etmişsiniz kaleminize sağlık diyorum.”
Ve tanışmadığımız halde samimi tavırlarıyla yorumu dikkat çeken DİLEK BACAKSIZ Hanıma teşekkür ediyorum.
“Emelcigim paylasimindan dolayi çok teşekkür ederim. Gerçekten abimiz ailemizden sayılır çok sever ve sayarız Allah böyle saygı duyduğumuz kişileri başımızdan eksik etmesin SEVGILER.”
Son olarak dayımın yorumunu paylaşmak istiyorum.
“Emelciğim yüreğine sağlık biz burada gerçekten bir aile gibiyiz.müşteri yerine kimse konulmaz.hep bir kardeş gibi veya anne baba gibiyiz.sen de burada yaşananları güzel algılamışsın teşekkür ederim canım. Başarıların daim olsun.”
Allahım Şükrü bey amcaya sonsuz rahmet etsin mekanı cennet olsun. Onu ve bu yazıda geçen güzellikleri tekrar hatırlamak istedim. Hayattan ayrılırken geride bıraktığımız ne varsa o kadar hatırlanırız. Ne kadar değil de nasıl yaşadığımızdır önemli olan…