Şu hayatta hangimiz sevdiklerimizle yani ailemizle bolca ve hoşça vakit geçirdiğimizi söyleyebilir?
Diyeceksiniz ki, hayat şartları insanlara sevdikleriyle bolca ve hoşça vakit geçirmesine imkan vermiyor…
Haklı olabilirsiniz.
Ben size söyleyeyim mi insanların sevdikleriyle bolca ve hoşça vakit geçirebildiğini?..
Ailenizden birisini kaybettiğiniz zaman aklınız başınıza geliyor ya da öyle zannedip ailenizin diğer fertleriyle bolca ve hoşça vakit geçiriyorsunuz…
*
Çünkü, giden geri gelmiyor. Hayat şartları size ayrı ayrı yerlerde ikamet eden aile fertlerinizle bolca ve hoşça vakit geçirmeye imkan tanımasa da bir şekilde vakit ayırın.
Sadece ailenizle değil, diğer akrabalarınızla, sevdiğiniz dostlarınızla sık sık bir araya gelip hoşça vakit geçirin. Bolca olmasa da imkan buldukça vakit geçirin, sohbet edin, dertlerine ortak olun. Hatta imkanlarınız el veriyorsa ailenizin, akrabalarınızın, dostlarınızın dertlerine derman olmaya çalışın.
Zira bu dünyaya gelmenin tekrarı yok…
*
Bugün 17 Ocak 2022 Pazartesi…
17 Ocak 2019 günü ağabeyim Süleyman Sungur hayata veda etmişti. Daha genç yaşta 58’inde bu dünyayı terketmişti…
Ağabeyim olduğu için söylemiyorum dünya iyisi bir insandı. Herkesi kendisi gibi saf, tertemiz ve iyi niyetli zanneder ve görürdü.
17 Ocak 2019 gecesi ne yazık ki hiçbir şey yokken hastanede kaybettik.
Gerçi yaptığı iş ağır bir işti. Ağabeyim Adana Organize Sanayi Bölgesi’nde bir tekstil firmasında çalışıyordu. Zaman zaman sohbet ederdik. Vardiyalı çalışırdı ve saatlerce ayakta kalır o makineden bu makineye koşardı. Yaptığı iş ve hayat O’nu genç yaşta yordu ve aramızdan ayrıldı.
İnanıyorum ki o şimdi cennet bahçesinde ve umuyorum ki Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (S.A.V.)’a komşu olmuştur…
*
Yukarıda yazının girişinde sevdiklerimizle yani ailemizle bolca ve hoşça vakit geçirdiğimizi söyleyebilir diye sormuştum…
Biz Süleyman ağabeyimle birbirimize yakın otururduk ve sık sık görüşürdük. Ancak, insan ağabeyini kaybettikten sonra anlıyor ki o görüşmeler bile yetmiyor. Biz üç kardeşiz Süleyman ağabeyim benim bir büyüğüm. En büyüğümüz Ali ağabeyim. Ali ağabeyim şu anda Hatay’da Tıp Fakültesi’nde okuyan yiğenim İhsan Mert’e yardımcı olmak ve destek vermek için yanında kalıyor. Adana’ya geldiğinde bolca ve hoşça vakit geçirmeye çalışıyoruz…
Peki ağabeyim Süleyman Sungur’un vefatına alışabildik mi?
Hayır alışamadık.
İnsanın sevdiklerini kaybettikten sonrası onların yokluğuna alışması zordur…
*
Tıpkı ben askerlik görevimi yaparken 1985 yıl 5 Kasım’da kaybettiğim babam Kore Gazisi İhsan Sungur gibi…
Tıpkı, 2007 yılı 28 Mayıs tarihinde kaybettiğimiz annem Hatice Sungur gibi…
Ne yaparsanız yapın bu dünyayı terk eden yakınlarınızı unutmanız imkansızdır.
Ne kadar alışamam derseniz deyin aradan aylar, yıllar geçiyor ve hayat şartları onların yokluğunu size alıştırıyor. Ama içinizde sızı olarak kalıyor…
*
Bugün 17 Ocak 2022… Ağabeyim Süleyman Sungur’un vefatının 3. Yılı geride kalıyor…
Peki ailemle ilgili yazıyı neden yazdım…
Şunun için…
Annenizin, babanızın, eşinizin, evladınızın, kızınızın, ağabeyinizin, kardeşinizin, ablalarınızın, kız kardeşinizin akrabalarınızın, dostlarınızın yani sevdikleriniz kim varsa kıymetini bilin. Onlarla bolca ve hoşça vakit geçirmeye gayret edin.
Çünkü, giden geri gelmiyor…
Pişmanlık duymamak, “Keşke” dememek için bir araya gelin, sohbet edin ama pandemi kurallarına uyarak bunları gerçekleştirin…
NOT: FOTOĞRAFTAKİLER SOLDAN SAĞA: Süleyman Sungur, Ali Sungur, Hüseyin Sungur