Yaşam insan için paha biçilemez bir nimet.
Tabii kıymetini bilene..
**
Yaşam; kimi için engebelerle dolu bir arazidir, kimi için de yağ gibi akan bir yoldur..
Bu kişinin yaşadıklarına ve karakterine göre değişir.
**
Bazısı başına gelen olumsuzluklardan dert yakınırken, bazısı da ders çıkarıp tökezlemeyi bir durak yeri olarak görür ve yoluna devam eder.
Önemli olan da bu değil midir zaten? Bütün zorluklara rağmen dimdik ayakta durabilmek, düşşek bile yeniden kalkmayı bilmek..
Çünkü insanlar o kadar acımasız ki.. Düşene bir de kendileri tekme atıyor.
Kimse kimseye el uzatmaz, yardım etmez, üstüne birde ilk darbeyi kendi vurur.
İçimizdeki kötülük kadar iyilikte mevcut ama maalesef ki insanoğlu hep kötüye meyilli..
**
Hatta bazısı yaptığı kötülüklerden besleniyor.
Garip bir şekilde hoşuna gidiyor.
Bir insan nasıl olur da başka birinin acısından hoşnut olur ki?
Bu insanlık değil düpe düz taş kalplilik!
Vicdansızlık, merhametsizlik!
Adına ne derseniz deyin artık..
Hiçbir zaman buna anlam veremedim, vermek istemem de..
Çünkü bir başkasının acısını anlamayanın ne kendisine ne de çevresine hayrı olur...