acı !

bilmem

alıp ardına

gazetecileri

şehidin evine gitmek

nasıl bir duygudur!

***

örneğin

babasına haber vermek

‘oğlun şehit oldu’ demek

bayrağı teslim etmek!

bu arada

fotoğraf çekmek

görüntü almak

nasıl bir anlayıştır!

***

yani

bir babanın

ağıtından mı

medet umuyorsunuz!

***

yoksa

bir ananın

yürek yangını

çok mu

hoşunuza gidiyor!

***

ya, siz

nasıl insansınız

Allah aşkına!

neden her şehit haberinden sonra gazetecileri peşinize takıp gidiyorsunuz!

kasıtlı mı yapıyorsunuz

birileri mi talimat veriyor

amacınız nedir!

***

yok, ‘biz yapmıyoruz’ diyorsanız

şehit haberi verilirken bu anaların ağıtlarını, babaların yürek yangınlarını televizyon ekranlarına kim taşıyor!

neden bunu kimse sormuyor, sorgulamıyor!

***

daha

şehidin adı duyulur duyulmaz

hangi mahallenin hangi sokağında oturduğu, ailesine ne zaman haber verileceğini kim söylüyor ki, bir ailenin yıkıldığı anı ekranda nal gibi gösteriyorsunuz!

***

habere bakın:

mardin’de şehit olan osman vurgun'un tekirdağ'daki baba evine ateş düştü. baba ömer vurgun oğlunun şehadet haberini evinin önünde aldı. acı haberin basın mensuplarıyla gidilerek verilmesi dikkat çekti

***

feryat eden baba ömer vurgun, askerleri görünce ‘demeyin’ demiş, güçlükle sakinleştirilmiş…

eve asılan Türk bayrağını gösteren melek vurgun, ‘bu bayrakta oğlumun kanı var kanı’ diye feryat etmiş!

bu anı görüntülemek prim mi kazandırıyor!

gazetenizin tirajı mı artıyor!

siz neyin kafasını yaşıyorsunuz ki, bir babanın acı haberi alırken düştüğü hali, yaşadığı acıyı, gözyaşlarını, perişanlığını kameralara yüklüyorsunuz!

***

zaten halk bıkmış, bunalmış

ikinci bir acı yaşatmayın!

tamam, ailesine haber verin

ama

anaların, babaların, bacıların, çocukların, yetimlerin ağıtlarını ‘ilk anda’ gazetecilere haber malzemesi yaptırmayın!

***

siz de

haber yapmayın

arkadaş!

diyelim ki gazetecisin

senin oğlun olsa ‘şehit haberini duyduğun ilk anda’ o acının ve gözyaşının görülmesini, görüntülenmesini ister misin!

‘isterim’ dersen

adam değilsin!

***

elbette

basın özgürdür

yani, en azından ben kendini öyle avutuyorum!

haber yapılır, röportaj yapılır, halkla paylaşılır, toplum aydınlatılır, kabul!

bunlara sözüm yok!

hepsinin bir yeri zamanı vardır!

ama

şehidin evine gidip ilk haber verme anını ve o acıyı bize yaşatmayın!

***

bir baba

evladının

mürüvvetini göremiyor

bırakın bari

adam gibi

acısını yaşasın!