adamlık

20 tekerlekli sandalyenin hiçbir önemi yok

varlıklı her insanın alabileceği bir şey

burada önemli olan tekerlekli sandalye değil aslında

sandalye sayısı da değil

önemli olan işadamının adını açıklamaması

***

racona ters bir davranış!

böyle olmamalıydı

adını açıklamalıydın

hatta bir gün önce gazetecilere haber vermeliydin

bir gün sonra engellileri sandalyelere oturtmalıydın

fotoğraf çektirmeliydin

televizyona konuşmalıydın

daha sonra, ‘bakın ben bunlara yardım ettim’ demeliydin

bağışladığın sandalyeleri ve engellileri herkesle paylaşmalıydın

yapamadın!

***

hatta ramazan ayını beklemeliydin

iftar saatinde insanların saf duygularını ticarete çevirmeliydin

yaptığın bağışı duymayan kalmamalıydı

yediğin yemeği paylaştığın gibi yaptığın bağışı da sosyal medyada hayranlarına göstermeliydin

ertesi gün tüm adana seni konuşmalıydı

olmadı

yapamadın!

***

yapmalıydın bunu

çünkü biz böyle tiplere çok alıştık

gözümüze baka baka alıştırdılar

elindeki üç beş gıda poşetini suriyeli sığınmacılara verirken, objektiflere gevrek gevrek gülenlere alıştık

sofrasına oturttuğu garibanların fotoğrafını çektirip, ‘bakın ben bunlara iftar yemeği yediriyorum’ diyen işadamı müsveddelerine alıştık

huzurevinde dağıttığı bir paket pastayı yaşlıların gözüne sokanlara alıştık

yoksul bir çocuğa aldığı ayakkabıyı giydirirken basın danışmanına ‘beni şöyle çek, böyle çek’ diyen belediye başkanlarını görmeye alıştık

mahalledeki iftar yemeği haberinin manşetten çıkması için gazete patronlarını arayan politikacılara alıştık

oysa sağ elin verdiğini sol el görmemeliydi

bize sağ eli de gösterdiler

sol eli de gösterdiler

sağımızı solumuzu şaşırdık

garibana bir öğün yemek verdiler, onu da aleme duyurdular

belediye, dernek, sendika, oda, borsa

artık aklınıza geliyorsa!

***

biz senin gibi işadamlarına alışık değiliz

gecenin bir yarısında onlarca fakirin kapısını çalıp

hiç kimseyi rencide etmeden

zekatını ve fitresini veren işadamlarına alışık değiliz

***

camiye gidip, ‘ramazan gelmeden bu yardımları fakirlere ulaştırın’ diye ismini gizleyen işadamlarına alışık değiliz

kimseye duyurmadan, huzurevindeki yaşlıları tek tek aldırıp karnını doyuran ve üzerini giydiren işadamlarına alışık değiliz

çalıştırdığı personelin evine kadar gıda kolisi gönderen işadamlarına alışık değiliz

daha günü gelmeden burs verdiği öğrencilerin listesini çıkarıp ‘bunları yatırın çocuklar mağdur olmasın’ diyen işadamlarına alışık değiliz

senin gibi işadamlarının yaptığı adamlık bize on beden bol gelir

***

işte bir ramazanı daha geride bıraktık

israflar havada uçuştu

bazıları, en küçük bağışta bile ‘adımı nasıl duyururum’ diye çırpındı adeta, oysa sen tekerlekli sandalyeleri dağıtırken ismini bile gizledin

üç kuruşluk ramazan yardımının 10 kuruşluk reklamını yaptırdı, oysa sen bu işi derneğe bıraktın

belki, lüks otellerdeki yemek artıklarını toplasaydık, afrika’yı doyururduk

ama dağıttığı iki poşet gıdayı sağır sultana duyurmak için mail üzerine mail gönderenlerin ve gazetelere haber yaptıranları gözünü doyuramazdık

e onların da gözünü toprak doyursun!