bilirsen
1 lira ile dört kişinin
mutlu olduğu yerdir
bu evren!
***
sevinçliyim, bayram ya!
çat kapı gittim mesut eray dergahına
‘harçlığımı isterim’ deyip oturdum yanına
bilenler bilir
bu alışkanlık çocukluğumdan kalma
***
biz bayramlara tatil gözüyle bakmazdık
büyüklerimize gider onları yormazdık
harçlık almak en büyük sevincimizdi
çocuktuk…
parayı alır almaz yerimizde durmazdık
***
şimdi sevincimizi cep telefonlarına yükledik
kendimize harçlık vermeyi yasakladık
bayramı bayram tadında kutlamak yerine
enerjimizi tatil kasabasına sakladık
***
neyse!
mesut eray cebinden çıkarıp 1 lira koydu masasına
dedim ki, ‘kimin kısmeti varsa, o para düşer hissesine’
aradan beş dakika geçmedi
çikolata satan bir çocuk girdi dergahın içerisine
dondu kaldı mesut eray
‘bak, geldi’ dedim
‘ver parayı kısmetlisine’
***
mesut eray çikolatayı aldı sevindi
çocuk 1 lirayı aldı sevindi
mesut eray çikolatayı bana verdi sevindim
çıkarken de çikolatayı kalfaya verdim
sevindi
1 lira ile dört kişi sevinir miymiş
sevinirmiş
***
1 lira ile dört kişinin
mutlu olduğu yerdir
bu evren!
‘inadına iyilik’ yapıp…
inadına seversen!
***
bu satırları bir yıl önce yazmıştım!
o zaman
mesut eray vardı
dostları dergaha dolardı
o gülüşü var ya
dört duvarı sarardı!
o gitti
bütün izler karardı
***
şimdi
ne mesut eray var
ne de
1 lira ile dört kişinin mutlu olduğu dergah
her yer kapalı!
ve
tam 40 gün oldu
o büyük usta
aramızdan ayrılalı
***
ve ben
günlerce başımı çevirip bakmaya cesaret edemedim o sokağa!
bir daha
hiç geçmedim
yıllarca gittiğim o yoldan!
***
dost dergahım kapandı
ne dilden mutluyum
artık
ne de gönülden!
***
gülüşüne hasretle!
Yorumlar
Kalan Karakter: