Melbusat torbası

Parktan geçerken gördüm

Özel güvenlikçilerin gözleri ışıl ışıldı

İzni iptal edilenler bile uykulu gözlerle sevinç içindeydi

Sabah çağırıp hepsine sözleşmeleri imzalatmışlar

Akşam hepsi evine sevinçle gidecek

Ailesiyle birlikte ağız tadıyla yemek yiyecek

Huzur içinde yatacak

Aklının bir köşesinde işten atılma duygusunun verdiği rahatsızlığı yaşamadan…

*****

Aslında taşeronun iki dudağı arasına sıkıştırılmamalı emekçinin alın teri

İnsanlar yarınlarından korkarak çalışmamalı

Çocuklarının yarınından endişe etmemeli

Bakkalın manavın önünden geçerken yüzünü örtmemeli

Yani giydiği beyaz gömleğin altında kapkara bir kalple gezmemeli

Buna bir son verilmeli ya da yeniden düzenlenmeli

*****

İnsansan

Üç gün sevinirsin, beşinci gün kursağında bırakırlar sevincini

Özel güvenlikçiler ‘sözleşme imzalandı’ diye seviniyorlar ama…

İçlerinde bir korku da yok değil

Daha şimdiden fısıltılar başlamış bile

İçten içe yayılan dedikodular

Neymiş efendim, sözleşme üç aylıkmış

Üç ay sonra yine bir sıkıntı başlayacakmış

Temcit pilavı gibi ısıtıp getiriyorlar bu konuyu

*****

Her ne kadar erkenden basılsa da fısıltı gazetesi

Sonuçta sözleşmeler imzalandı

Taşeron işçileri rahat bir nefes aldı

Ama bu böyle kalmamalı

Emeğin ve alın terinin bedeli, taşeronun iki dudağı arasına bırakılmamalı

Çalışanlar, “İmza attım ama, üç ay mı beş ay mı?” diye bir duyguya kapılmamalı

Belediye başkanları, kentin temizliğini yapan, kendilerine bağlı bölgelerde güvenliği sağlayan ya da diğer birimlerde çalıştırılan taşeron işçilerini yıldırmamalı

Yok, bunu yapamayacaksa…

Aynı masaya dört kişi oturtmamalı

Yani, insanları melbusat torbası gibi üst üste yığmamalı!