Gece izini silmeden sabah olmuyor...

MUSTAFA ÖZKE
 
ADANA (GÜNAYDIN) – Gece, izini silmeden sabah olmuyor. Bak nasılda çekildi yıldızlar. Rüzgâra kapılmış kum tanecikleri gibi yitip gittiler gökyüzünden. Gördün değil mi?
-Gördüm İsmail Usta… Gördüm.
-Kalk ateşi söndür. Fırın boşa ısınmasın. Lüzum kalmadı yanmasına gayrı.
Bir sabah ezanı yükseldi ağarmış gökten. Ve sen İsmail Ağa, tuğla ocağında ömrünü nasıl da tüketip, gençliğini nasıl da bitirdiğini düşünüyorsun çırağına belli etmeden. Öyle ya, köyün genç delikanlıları su kenarlarında çamaşır yıkayan, tarlalarda çapa yapan kızlara bakarlarken sen, geceden tuğla ocağına gelip, sabaha kadar fırını yakmakla meşguldün”.
Kısa öykülerden oluşan 'Kuşları Uğurlama Sanatı', Serpil Tuncer’in dördüncü öykü kitabı. Bu kitap öyküyü bambaşka bir çerçeveden bizlere sunuyor. Hikâye kahramanlarının bilinçaltına inerek ruhsal çözümlemelerde bulunan; susturulup bastırılmış duygularını, açmazlarını, sıkıntılarını, yalnızlığını, bunalımlarını, kuşatılmışlığını, dağınıklığını, parçalanmışlığını, umut ve kırılganlıklarını su yüzeyine çıkarmakta usta bir kalem Serpil Tuncer ve kitapta bunun en iyi örneklerini görebiliyoruz.
Şiire meyyal naif, kısa, yalın ve etkili cümlelerle çoklu bir etki uyandırmayı başaran yazarın; sıcaklık, içtenlik, akılcılık, gerçekçilik ile kaleme aldığı; aklın, hayalin ve zekânın sınırlarını zorlayan sıra dışı hikâyelerinin kahramanları da sıra dışı… Kısaca değinmek gerekirse bu kitapta, idama mahkûm genç hükümlüye âşık olan cellat, başhekimi olduğu hastanede tedavi gören, aklını yitirmiş psikiyatr, Yeşilçam figüranı düşkün evsize iş teklif eden uzun yol kaptanı, gönlünde filizlenen aşkı yüzünden meftun olduğu güvercinlerinden vazgeçmek zorunda kalan orta yaşlı adam, annesiyle eşi arasında tercih yapmaya zorlanan genç bir kadın, çöplerden topladığı fotoğraflara çeşitli kurgular yazan bir hayal avcısı gibi kahramanlar önümüze çıkıyor.