Ben merkezcilik

Çağımızın en büyük hastalıklarında biri de bencilliktir. 

Herkeste olan ve sonu gelmeyen bu duygu maalesef ki insanlar arasında kol geziyor. 

Sağımızda solumuzda, önümüzde arkamızda, bazen bir insan kılığında bazen bir iş adı altında her daim gözümüze sokuluyor. 

**

Küçükten büyüğüne kadar her insanın içine işlemiş olan bu duygu bazen kötü sonuçlar doğurur. 

Zaten kötü olan bir duygudan  da iyi sonuçlar elde edilmesi beklenemez.

**

Bu duyguya sahip insanlar hep ben merkezci oldukları için empatinden de yoksundurlar.

Başkasını düşünmek bir yana umursamazlar bile. 

Çünkü; ön planda her zaman kendisi vardır

Bencillik duygusunun esiri olmuştur. 

**

Oysa herkes kendinden biraz ödün verse ve biraz karşısındakini düşünse meydana gelen sorunlar çözülecek. 

Ama bizler her şeyde olduğu gibi yine kendimizi düşünüyor ve kendi isteklerimizi üstün görüyoruz. 

Başkası verdiği zarar ise umrumuzda bile değil. 

Bu mu insanlık?

Bu mu diğergamlık?

**

Sahi nereye kadar gidecek bu durum?

Herkes birbirinden şikayet ederken neden dönüpte kendine bakmıyor?

Biraz olsun kendimize dönüp baksak ve kötü özelliklerimiz düzeltsek aslında şikayetler ortadan kalkacak.

Ama biz her zmaan olduğu gibi; kendimiz yerine başkasını suçluyor ve böylece işin içinden sıyrılıyoruz.

**

Sadece sıyrılıyoruz.

Zaten böyle yaptıkça bu döngü devam edip durur. 

Umarım birgün bunların farkına varır ve kendimize çeki düzen veririz.

Verelim ki, dünya daha çekilir bir hale gelsin...