İnsan elindekilerin kıymetini gittikten sonra anlayan, bencillikleri uğruna her şeyi yapan, kendi çıkarlarını gözeten bir varlık olarak dünyadaki yaşamını sürdürüyor.
Dolayısıyla sevginin, aşkın, sağlığın, sevdiklerimizin, yaşamın kıymetini bilmeden yaşıyoruz.
Ve bunu etrafımıza yansıtmaktan da çekinmiyoruz.
**
Yaşam bizi bir yaprak misali oradan oraya sürüklerken kendi çırpınışlarımız içerisinde sürünüyor, etrafımızdakileri de kendimizle beraber sürüklüyoruz.
Yeri geliyor seviyor görünüyoruz, yeri geliyor çekinmeden kalplerini de kırabiliyoruz bu yüzden.
**
Oysaki hayat şükredince güzelleşiyor, sevip sevildikçe anlamlaşıyor.
Ama biz insanoğlu her zamanki gibi kendi kötülüğümüzü dışa yansıtıyor ve yaşamımızı daha da kötüleştirmekten başka birşey yapmıyoruz.
Bu yüzden de dünya üzerinde hiçbir varlık bizler kadar kötü, bizler kadar tehlikeli değildir..
Yorumlar
Kalan Karakter: