ankara
kar altındaydı
cenaze aracı cumhuriyet’e yanaştı
***
yağmur
titretirken içimi
uğur mumcu’nun tabutunu sırtladım, küçücük boyumla dev gibi gençlerin arasına daldım!
tabut karanfil bahçesiydi
insanlar gözyaşı bohçası
***
nefesimizle
ovarak üşüyen ellerimizi
ve sakınmayarak ıslanan başlarımızı, tabutun önünde sıralandık!
kubilay altuntaş, bülent akkaya ve ben
bir de koca Türkiye
ki her renginden…
***
cumhuriyet’ten
çıktık cebeci’ye
başkent inliyordu ‘yiğidim, aslanım’ diye!
bülent, aksayan ayağına rağmen kale gibi dimdik duruyordu!
omuzlar üzerindeydi uğur mumcu
acısı canımıza vuruyordu
ankara böylesi kalabalığı
ilk kez görüyordu
***
ne bir haram yedi
ne cana kıydı
ekmek kadar temiz
su gibi aydı
hiç kimse duymadan
hükümler giydi
şimdi bir tabutta
önümüzdeydi
***
bir şükran, bir özge, bir özgür
bir de keskin kalemi kaldı ardında
ankara hala kar altında
ankara hala zan altında
***
yıllar geçti ama
değişmedi sahnenin dekoru
uğur mumcu yaşıyor da
yokluğu…
çok bilinmeyenli bir soru!
***
bu yazımın
üzerinden yıllar geçti
o onurlu kalem
yine gündeme geldi
***
uğur mumcu’nun
anıtının adana'da isminin verildiği meydana yapılması için imza kampanyası başlatılmış
şaşırmadım desem yalan!
bana ilginç geldi
***
‘adana'da ne var’
sosyal medya platformu
uğur mumcu'nun heykelinin, seyhan ilçesindeki tren garı önünde yer alan uğur mumcu meydanı'na dikilmesi için büyükşehir belediye başkanı ve seyhan belediye başkanı’na teslim edilmek üzere 'change.org' üzerinden imza kampanyası başlatmış
***
uğur mumcu’nun
katledildiği tarih
24 ocak 1993’tü!
bugün
3 ağustos 2016
o günden beri
bilmem kaç gün eder!
***
bugüne kadar
nerdeydiniz birader!
Yorumlar
Kalan Karakter: