YOLUN SONU GÜZELLİKLERE GEBE

Umutsuzluk deryasına daldığında tutunacak bir dal ararsın. Ruhunun yalnızlığını bir şeye sığınarak gidermek istersin.İşte o zaman Rabbin en büyük sığınağın olur.Bunun ferahlığıyla yüreğin huzura erer.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerde açarsın avucunu dökersin içinde ki sana sıkıntı veren duyguları. Kelimeler tükenir,dilin lal olur ama seni senden iyi tanıyan Rabbine karşı kendini anlatmana gerek kalmadan bildiğinin ferahlığı ile ruhun sükuna ermiştir artık.
Sonra; deniz kıyısında nefeslenen bir insan gibi bırakırsın kendini dinginliğe.Bir bakmışsın bırakıvermişsin içinde sana ağırlık veren her şeyi.Kabuğun kırılıvermiş,dünyaya açılmışsındır artık.
Sana ne ağırlık veriyorsa bırak deniz kenarında ,sal gitsin hırçın dalgalarla birlikte.Ruhunu sükunetin dinginliğine bırak ve yoluna devam et.Rabbin artık seninle!
Her adımında,her söylediğinde,her hayalinde seninle birlikte olan Rabbin var.Bunun huzuru ile sadece yaptıklarına odaklan.
Bitti demeden,yorulmadan yoluna devam et.Yorulsan da tekrar ve daha güçlü bir şekilde ayağa kalk ve güçlü adımlar ile yoluna devam et.Yolun sonunda çiçekli bahçeler seni bekliyor.
Umut  içimizde,güzellik hep içimizde…
Umudunu taze tut zira yolun sonu güzelliklere gebe…