KEBABİSTAN

Bir dönemin sanayi mabetleri fabrikaları ile, beyaz altın pamuğu ile, sarı altın buğdayı ile, turuncu altın narenciyesi ile, yeşil altın karpuzu ile Türk Tekstil Sanayinin kalbi, beyni her şeyi Adana. Güney, Güney Doğu ve Doğu Anadolu’daki kentlerin tamamına yakınında bir Hinterlant oluşturarak bu kentlere ekonomik, sosyo kültürel, siyasi, insan kaynakları, spor ve sanat alanında ilham kaynağı olmuş dev, karizmatik, vizyoner, marka  bir kent  Adana .

Değerli okurlar bu gün size otuz, kırk yıl öncesinin Türkiye’nin incisi bir kentin bu gün nasıl bir mezbelelik haline dönüştürülüp bedevi bir kent haline gelerek sonunda, “Kebabistan”a mahkum edildiğini anlatmaya çalışacağım.

Koca Kent Nasıl Kebabistan Oldu, Bunda En Fazla Dahli Olanlar Kimlerdir?
 
1980 yılını dönüşümün, geriye doğru gidişin ve çöküşün milat’ı olarak kabul edecek olursak;
 
Öncelikle 1980 sonrası bu kentte görev yapan bütün Mülki Amirler (Valiler), bütün Belediye Başkanları, Milletvekillerinin tamamı, Çukurova Üniversitesi Rektörleri, STK’lar, Meslek Odaları, Yerel Basın Mensuplarının istisnasız tamamı ve tabi ki bu kentin insanları çöküşün kolektif unsurlarıdır.
 
Adana, Kebabistan olma yolundaki ilk dev adımını (!) Sayın Aytaç DURAK’ın ilk başkan seçildiği 1984 yılında atmıştı. Sayın Durak daha o yıllarda kent’te ayrılıkçı bir başkan olacağının sinyallerini vermiş ve daha o zamanlardan kentin güneyinin tamamı ile sabahı selamı keserek yönünü ayrılıkçı bir şekilde kentin kuzeyine çevirmişti.
 
Kebabistan olma yolundaki ikinci adım Sayın Selahattin ÇOLAK’ın 1989 yılında belediye başkanı seçilmesi ile atılmış oluyordu. Sayın ÇOLAK’ın başkanlığı döneminde belediye maalesef vasıfsız, iş bilmez, lümpen, ehil olmayan insanlar tarafından doldurularak koca belediye bu insanların keyfi yönetiminin vicdanına bırakılmıştı. Koskoca bir beş yıl Sayın ÇOLAK’ın; misyonsuz, vizyonsuz, projesiz yönetimde heba olup gitmişti.
 
Hakkını inkar etmeyelim Selahattin Çolak Bulvarı / Mustafa Kemal Bulvarı özellikle Seyhan bölgesinde ikamet eden vatandaşlarımızın istimlak edilen evleri ya da iş yerlerinin istimlak bedellerinin tamamının ödenmeden yapılmasına rağmen az da olsa bir hizmet olarak Sayın ÇOLAK’ın hanesine yazılabilir.
 
Kebabistan olma yolundaki üçüncü, dördüncü, beşinci ve altıncı dalgaların başındaki isim yine hepimizin bildiği üzere Sayın DURAK idi. Tabi ki, bu kentin ikbalden zillete düşmesinin baş aktörleri sadece Sayın ÇOLAK ve Sayın DURAK değildir.
 
Bunun en önemli ayaklarından biri de vekil olarak seçip bizleri temsil etsin diye parlamentoya gönderdiğimiz niteliksiz milletvekilleridir. Konunun en tipik örneğini Ak Partiden seçilip de bu kenti unutan milletvekillerinde yaşadık ve yaşıyoruz. Diğer siyasi partilerin CHP ve MHP milletvekillerinin de durumunun Ak Partili vekillerden bir farkının olmadığına da şahit olduk.
 
Hiçbir vekilin can-u gönülden, yürekten, ciğerden, damardan bu kentin insanlarının hizmetinde olduğuna daha bir kez olsun şahit olmadık. Kendilerini vekil seçerek sosyal bir statüye, makam ve mevkiye, belirgin bir maddi refaha kavuşturduğumuz vekiller daha sonraları karşımızda afrası tafrası, çalımı ve havası bitmeyen “şişkin ego’lu” bir “Beyaz Türk” olarak arz-ı endam etmiştir.
 
Kentin, Kebabistan’a dönüşmesindeki en önemli etkenlerden biri de Çukurova Üniversitesinde dünden bu güne Rektörlük yapan hocalardır. Çukurova Üniversitesi tam otuz yıldır suyun öte yakasında karantinadaymış gibi amfilerle lojmanlar arasına sıkışmış kente hiçbir değer katmadan “musalladaki meyyit gibi” sessizliğini büyük bir istikrarla(!) bugün de muhafaza etmektedir.
 
Ve tabi ki, Kebabistan’ın gerçek mucidi; benim, sensin, sizlersiniz, bizleriz, onlar, hepiniz, hepimiziz bütün unsurları ile bu kentin tamamıdır. Çünkü bu kent “Toplumsal Talebi Olmayan Bedevi Bir Kent Yani Kebabistan’dır”.