Anksiyete son zamanlarda sıklıkla duyduğumuz bir kavram. Fakat sadece duyuyoruz ne olduğunu veya anksiyetesi olan bir insanın nasıl olduğunu bilmiyoruz. Anksiyetesi olan birisi olarak bende ne olduğunu tam olarak asla anlayamıyorum. Tabi bende ne gibi etkiler bıraktığını da…
Aslında bakıldığında normaliz. Çünkü belli başlı belirtileri dışında fiziksel olarak bize bıraktığı bir etki yok. Sadece psikolojik olarak bize zarar veriyor. Bu yüzden ben anksiyetenin bir hastalık olduğunu düşünmüyorum. Sadece yaşadığımız olaylara verdiğimiz tepkiler bizi ‘normal insan’ olarak nitelediğimiz kavramdan farklı kılıyor.
''En ufak bir olayda heyecanlanıyor, nasıl yaparım, yapabilir miyim?'' stresleri ile başa çıkamıyoruz. Yada yaşadığımız bir olayı günlerce düşündüğümüz oluyor.
Kendi adıma konuşayım; bazı geceler uykumdan uyanıp, düşünüyorum. Hiç mi sıkılmıyorsun derseniz eğer düşünmekten kafamı kaldıramadığım, artık kafamın içini susturmak için yapmadığım şey kalmıyor.
Aslında Anksiyete olarak nitelendirdiğimiz şey de bu zaten. Düşünmeye engel olamamak, sürekli huzursuz olmak, hep diken üstünde yaşamak. Aslında sağlıklı bireyler olarak devam ettirdiğimiz yaşamımız, yaşadığımız olayların bıraktığı izler yani anksiyete olarak bize kalıyor.
Her insanın yaşadığı olaylara verdiği tepki farklıdır. Kimi insanlar sükûnetle karşılarken, kimileri de altından kalkamayacakmış gibi hissediyor. İşte bu yüzden her insanın verdiği tepki farklıdır. Bunun bilincinde olarak anksiyetesi olan insanlara karşı yaklaşımımız da daha ılımlı ve yapıcı olmalı.
Yukarıda da dediğim gibi anksiyetesi olan bir insan olarak çevremden gördüğüm tepkiler beni rahatlatmanın aksine daha da huzursuzluğa itiyor aslında.
Çevremdekilerin bana ''Ne derdin var, Sürekli düşünüyorsun, Karşındaki seni umursamıyor bile vb.’’ sözleri beni rahatlatmanın aksine daha da kötü hale getiriyor.
Bende bunun farkındayım ama baş edemiyorum. Dolayısıyla sizin gelip bunları söylemeniz beni rahatlatmıyor aksine '' Ben hasta mıyım, dedikleri gibi çok mu düşünüyorum, onları da mı huzursuz ediyorum'' gibi düşüncelere itiyor ve daha da tetikliyorsunuz..
Özellikle ilaç kullanıyorum dediğimde aldığım tepkiler beni daha çok şok ediyor.
'İlaca ne gerek var, bağımlı olacaksın' gibi sözleri sarfedenlere karşı vermem gereken cevap şu:
1. İlacı doktor kontrolünde kullanıyorum
2. Psikolog değilseniz lütfen yorum yapmayın
Size de aynı cevapları vermenizi öneririm çünkü susmuyorlar…
Yorumlar
Kalan Karakter: