“ANNEME”

Genellikle aksatmadan zamanında alırdı ilaçlarını. İlk defa şaşırdığını fark ettim. Anne iyi misin dediğimde ben galiba alzheimer oldum dedi.
Meğerse Sirozun son evresinde iken bunlar olabilirmiş. 
Annem 15 yıldan fazladır siroz hastası. Bu süreçte uzun zamandır her şey yolunda gitmişti. Fakat son bir yıldır rahatsızlıkları arttı.
Tüm yaş almış büyüklerimiz gibi annem de kendi evinde yalnız yaşamayı tercih ediyordu. Ben ancak evimde mutlu oluyorum derdi. 
Yıllarını devlete hizmetle geçirmiş emekli ebe olarak yaşamını sürdürüyordu. 
Nerdeyse 40 yıla yakın bir süredir tip 2 diyabeti ve ilaca bağlı olarak siroz hastalığı ile mücadele ediyordu. Son dönemde vücudunda artan şeker dengesi yüzünden sıkıntılar yaşıyordu. En çok ta vücudundaki kaşıntılar onu rahatsız ediyordu. 
2 Ekim 2025 tarihinde artan sıkıntıları nedeniyle Adana Şehir Hastanesine kaldırıldı. 
Annem hayata o kadar sıkı bağlıydı ki, aklına hiç ölümü getirmedi. İradesi ve yüksek inancı Onu her zaman güçlü kılıyordu. Hepimiz onun bu gücüne hayrandık. 
“Nerede trak orada bırak” der hayatı hep akışına bırakırdı. 
Tarihler 20 Ekimi gösterdiği gün annem nefes almakta zorlandığı için yoğun bakıma alındı ve ertesi gün de entübe edildi. 
Onu yoğun bakıma uğurlarken bile yüzünde en ufak bir korku yoktu. Her zamanki güçlü haliyle bize yapmamız gerekenleri söyledi. Onu  sevenlerden dua beklediğini söyledi. 
Biliyorum ki kader değişmez.  Allahım büyüktür, Onun hikmetinden sual olunmaz.
Ben de gazetemiz aracılığıyla tüm dostlarımıza selam ediyor annem için dua bekliyorum. Allah şifa bekleyen tüm hastalara şifalar nasip etsin. 
Çok etkili ve konuyla alakalı bir yazı paylaşmak istiyorum. 
“Her yeni gün güzelliklere niyet edin. Bugün güzel olacak diye hayal edin.
Çünkü dilekler dua olur, dualar kabul olur …”