Depremzedeyi İkinci Kez Yıkmayın

6 Şubat depreminde yalnızca evler değil, umutlar da yerle bir oldu. Aradan geçen zamanda yargıya intikal eden dosyalar, bilirkişi raporları ve tazminat davaları, aslında depremzedelerin bir kez daha sınandığını gösteriyor.

Eksik ve Düşük Bedelli Raporlar
Mahkemelere sunulan bilirkişi raporlarında kimi zaman yıkılan yapıların gerçek değerinin çok altında rakamlar tespit ediliyor. Bir apartman, bir ömür birikim, bir aile yuvası… Ama raporlara baktığınızda birkaç kalem inşaat maliyeti üzerinden öylesine hesaplanmış “düşük bedeller” çıkıyor.

Oysa mesele yalnızca beton, demir ve tuğla değil. Mesele insanların kaybolan güvenliği, yeniden inşa edilmesi gereken hayatlarıdır. Değer tespiti yalnızca rakamdan ibaret olamaz.

Mağduriyet Katlanıyor
Depremzede, önce evini kaybediyor. Ardından enkaz kaldırılıyor, eşyası yok oluyor. Yetmiyor, yıllar süren dava süreçlerine katlanıyor. Ve nihayet bilirkişi raporu önüne geldiğinde, “evin değeri bu kadar” denilerek gerçekten çok daha düşük bir rakamla karşılaşıyor.

Bu tablo, depremzedenin yarasını sarmak yerine derinleştiriyor. Çünkü eksik tespit edilen her lira, mağduriyetin büyümesi demek.

Yargının ve Bilirkişilerin Sorumluluğu
Bilirkişi, adalet mekanizmasının gözü kulağıdır. Onun kalemi, depremzedenin geleceğini belirler. Bu nedenle raporların, yalnızca teknik hesap değil; hakkaniyet, güncel piyasa koşulları ve insan onuru dikkate alınarak hazırlanması gerekir.

İdare mahkemelerinin de bu raporları sorgulaması, gerektiğinde yeni raporlar aldırarak mağduriyeti gidermesi şarttır. Çünkü adalet, kâğıt üzerinde değil, yaşamda hissedildiği ölçüde gerçektir.

Sonuç
Depremzedeyi ikinci kez yıkmayın. Onların kayıpları yalnızca metrekare değil; hayatın ta kendisidir. Raporlar ve yargı kararları, bu gerçeği görmezden gelirse adalet yerini bulmaz.

Bu yüzden çağrımız nettir:
Eksik değil, tam adalet!
Düşük değil, hakkaniyetli bedel!
Mağduriyet değil, onarım!