Şerefle Yaşamak 

İnsan oğlunu anlamak mümkün değil.
Hele hele şimdi hiç değil..
Bir duruşu olmalı.
Eğri yada doğru..
Bir görüşü olmalı..
Doğru ama yanlış..
Her devrin adamı olmak karaktersizliktir..
Buda  her insanın yapabileceği bir iş değil.
Fakat bazıları bunu utanmadan  beceriyor.
Hiçmi utanmaları yok.
Ailesinin çocuğunun yüzüne insan nasıl bakar..
Bunu da anlamakta zorluk çekiyorum. 
Gidene ağam gelene paşam demekte neyin nesi ?
İnsan neyi için yaşadığını unutmuş sanırım..
Bizler onuru ve şerefi için yaşarız..
Üç kuruşluk çıkarı için bin takla atmakta nedir?
Bunun adına şakşakçılık denmezde ne denir?
Onlar kendilerini o kadar iyi bilirler onları tarif etmeye bile gerek yok..
Ama iş şerefe namusa gelince konuştuklarında mangalda kül bırakmazlar..
Bunlara göz yumanlar ve onlarla beraber iş tutanlarada en az onlar kadar şerefden yoksunlar .
Yaptıkları ve söyledikleri ile vebale girmiş olmuyorlar mı?
Hani biz Müslümandık ..
Müslüman yalan söylemez, hakka girmez, gıybet etmezdi …
Eee ne oldu şimdi?
Onca yapılan haksızlıklara, yolsuzluklara namussuzluklara göz yummak bile günah değil mi, haksızlık değil mi?
Bunu bir ömür boyu taşımaya değer mi?
İnsan yaptıklarından dolayı evlatlarına bunun hesabını nasıl verecek düşünen yokmu?
Üç günlük dünyada üç kuruşluk menfaate değer mi?
Unutulmasın ki malda canda hepsi bir anda yok olacağını aklınızdan çıkartmayın.
Kefenin cebi yok..
Ayrıca malında mülkünde sahibi var.
Bizler bu dünyada emanetçiyiz..
Ne bizler ne de bizden sonra çocuklarımıza şerefli olmayı bize ait olmayan bir malı yada mülkü karaktersizlikle sahip olmamayı öğretemezsek  kendimiz olmayı öğretemezsek  ne biz nede bizden sonra bu düzenle doğruyu bulamayacağız…
Kalın sağlıcakla….