Her bir anne-babanın düşüncesi çocuklarına iyi bir gelecek sağlayarak, onların iyi bir eğitim alıp başta ailesi olmak üzere vatanına milletine faydalı olabilmesidir. Bunun için varını yoğunu ortaya koyarak destek veriyorlar.
**
Bu konuda fedakarlık yapan nice anne-babalar biliyorum ki; sırf çocuklarının ihtiyaçlarını karşılayabilmek adına yıllarca kendine bir tek gömlek, bir ayakkabı almıyor. Peki bunun sebebi nedir?
Her zaman çocuklarını ön planda tutarak, çocuklarının okul giderlerini karşılayabilmek ve daha iyi bir eğitim alarak, hiç bir şeylerinin eksik olmaması adına neden bunca zorluğa göğüs geriyorlar?
**
Ben söyleyeyim;ebeveynler her zaman çocuklarının iyiliğini, geleceğini düşünür ve en iyi yerlere gelmesi için de çabalar. Ancak günümüz şartlarında ve teknoloji çağında çocuklarımızın isteklerine cevap verebilmek giitkçe zorlaştı. Peki soruyorum size çocuklarımızın isteklerine ne kadar cevap verebiliyor, ne kadarını yapabiliyoruz?
**
Bu çağda oldukça güç olsada onlara sadece ihtiyaçlarını karşılamakla değil, onları anlamak ve onlarla iyi bir diyalog kurmakla da görevliyiz. Son yaşanan Enes olayı aslında bir çok şeyi özetlemekte bizlere..
Ailesine düşüncelerini, isteklerini anlatamayan Enes maalesef hiç tasvip etmediğimiz bir olayı gerçekleştirerek canına kıydı. Enes için çok üzgünüm ve bir okadar da ailesine kızgınım. Bizlerin ne istediği değil, çocuğumuzun ne istediğidir önemli olan. Çocuk kendisi birşeylere karar vermeli ve ailede onu desteklemeli. Bizim çocuğumuza destek olarak onlara değer vermeli ve yanında olmamız gerekmez mi?
Onlar bizim geleceğimiz, onlar bizim canımız.
**
Üstüne titrediğimiz evlatlarımızı bu durumu düşüren sebepler nedir diye sorarsanız başlı başına koskoca bir cehalet ve ona çanak tutarak, o zemini hazırlayan sistem ve bu sistemi yönetenlerdir.
Çocuklarımızı bu hale getiren ve bu durumda payı olanlara sadece yazıklar olsun diyorum.