Her insan anne baba olmayı ister ama her insan anne baba olamaz..
Şimdi neden böyle bir sözle yazıya başladığımı merak ediyorsunuzdur.
Hemen açıklayayım..
Çevremdeki anne babaların çocuklarıyla iletişimine dikkat ediyorum da sanki karşılarındaki çocukları değilde bir robotmuş gibi davranıyorlar.
Elbette her anne baba çocuğunun iyiliğini ister.
Güzel eğitim alsın, ahlaklı olsun, iyi bir mesleği olsun, iyi bir insanla evlensin derken bu liste uzar gider.
Sonuç olarak evladının her zaman iyiliğini ve iyi bir yaşam sürmesini ister.
****
Peki biz ebeveyn olarak bunları isterken çocuklarımızın düşüncelerine ve ne istediğine önem veriyor muyuz?
Yoksa kendimiz istiyoruz diyerek her konuda dayatma mı yapıyoruz.
Misal çocuklarımızla en çok arkadaşları, ortamı ve eğitimi konusunda tartışıyoruz.
Evet biz onların iyiliği için isteklerimizi söylüyor ve kendilerinden uymalarını istiyoruz ama onlar bu konuda ne düşünüyor, ne istiyor hiç sorduk mu?
Biz istiyoruz üstüne üstlük onlarda buna uysun, asi olmasın ve bize karşı gelmesin diyoruz.
Eğer çocuğumuzun iyiliğini istiyorsak, bunu onları kırmadan, güzel bir dille söylemeliyiz.
Unutmayın ki, onlarda bir birey ve kendi düşünceleri, istekleri var.
Önce bunu hatırlamalı ve ona göre iletişim kurmalıyız..
Aksi halde çocuktan öte çocuk robotlar yetiştirmişi olacağız...