Bugün Adana’nın soğuk havasını görüp hissedince yıllar öncesini hatırladım…
70’li yıllarda biz çocukken böylesine bir soğuk hava vardı…
Yerdeki su birikintileri buz tutmuştu…
O soğukta okula gidip gelirken üşüyorduk…
Eve gelince sobanın içinde yanan odunun sıcaklığı her tarafımızı ısıtırken mutluluğumuza değecek yoktu…
Kemiklerimize varana kadar ısınıyorduk…
O yıllarda bırakın doğalgazı televizyon bile yoktu bir çok evde…
Televizyon yoktu ama evlerde mutluluk vardı…
Doğalgaz yoktu ama insanı kemiklerine kadar ısıtan odun vardı…
Komşular arasında iyi ilişkiler vardı…
Sohbetler yapılırdı…
Evin odası soğuduğunda atıyorsun sobanın içerisine odun ısınmaya devam ediyorsun…
Hatta sobanın üzerinde kestane bile pişiriyorsun…
Onun zevki de bir başka oluyordu…
Şimdi öyle mi?..
Kimi evlerde halen sobada odun-kömür yakılıyor…
Bazı apartmanlarda kömür yakılıyor, doğalgaz kullanılıyor…
Apartmanlarda kullanılan doğalgaz ve kömür, sobada yanan odun gibi ısıtmıyor…
Birde apartmanlarda kömür alınacağı zaman hır-gür var…
Yok efendim şu kadar alalım, yok gündüz yanmasın…
Yok kömür fazla atılmasın…
Kardeşim oturuyorsan adam gibi ısınacaksın…
Cebinden 200 lira fazla çıksın ama adam gibi ısın…
Hasta olup ta kömüre vereceğin 200 lira fazlayı niye doktora veriyorsun anlayabilmiş değilim…
Bu kadar mı zeka seviyen düşüktür…
Hadi kendini düşünmüyorsun, çocuğunu düşün, yaşlı insanları düşün…
Nedir yani parayı mezara mı götüreceksin?..
Evet… Eskiden mutluluk vardı…
İnsanların birbirine saygısı, sevgisi vardı…
İnsanlar birbirlerine insan gibi davranırdı…
Şimdi o insanlığı arar olduk…
O mutlulukları, gülen yüzleri özledik…
Hatırlıyorum da eskiden herşey çok daha güzeldi…
Herşey doğaldı…
Herkes birbirine karşı samimiydi…
İnsanların içinde kötülük yoktu…
Şimdi her tarafımız kötülüklerle dolmuş…