Kurban Bayramı yaklaşıyor…
Kimi çocuklar babasının aldığı ayakkabısını yatağının başucuna koyarak uyuyacak…
Kimi çocuklar bırakın ayakkabısıyla yatmayı, babasının kokusuna hasret kalarak uykuya dalacak…
Kimi çocuklar, mezarlıklara giderek babalarıyla dertleşecek…
“Neden erken gittin” diye isyan edecek…
Kimi analar, çocuklarının kokusunu ciğerlerine kadar çekerek bayramı yaşayacak…
Kimi analar, tıpkı babalarını kaybetmiş çocuklar gibi mezarlıklara giderek evladının mezarını koklayarak gözyaşı dökecek ve bayramı yaşayamayacak…
Yuvayı yapan “Dişi Kuştur” denilen Kimi eşler, evinin direği sayılan erkeğinin elini öperek, sarılarak bayramı karşılayacak…
Kimi anne ve babalar Huzurevlerinde gözleri kapıya bakıp evlatlarının gelmesini bekleyerek bayramı karşılayacak…
Kimi kimsesiz anne ve babalar huzurevlerindeki komşularıyla bayramlaşacak…
Kimilerimiz anne-babamızla, kardeşlerimizle ve çocuklarımızla bayramı karşılayacağız…
Bayramlar kimine mutluluk, huzur verir…
Bayramları kimileri mutsuz karşılar…
Bayramları kimileri çalışarak yaşar…
Bayramların kıymetini bilmişizdir…
Anne ve babalarımızın kıymetini bilmişizdir…
Evlatlarımızın kıymetini biljmişizdir…
Onlar aramızdan ayrıldığında kıymetlerini daha iyi anlıyoruz…
Onların yokluğu bizlere acı veriyor…
Keder veriyor…
Hüzün veriyor…
Öyleyse ne yapmalıyız?..
Birbirimize daha çok sıkı sıkıya sarılmalıyız…
Bugün varız…
Yarın…