İnsanoğlu hep fazlasını ister…
Hep “Ben” der…
Nereye kadar hep “Ben…”
Hemen yazımızın başında söyleyelim…
Kara toprağa girene kadar…
Dünyaya geliyor, büyüyorsun ve iş sahibi oluyorsun…
Kazandıkça, daha çok kazanmak istiyorsun…
Kazanırken gözün dünyayı görmüyor…
Kimleri kırdığının farkına varmıyorsun…
Kimlerin hakkını yediğini farkedemiyorsun…
İşyerinde kalp kırıyorsun…
Arkadaş ortamında kırıcı oluyorsun…
Peki sonuçta ne oluyor?..
Koskoca bir hiç uğruna insanları kırıyor, “Kul hakkı” yiyor, karşındakini eziyorsun…
Bu düşüncedeki insanlara tavsiyem, mezarlıklara gidip oraları görmeleridir…
İnsan orada derin düşüncelere dalıyor…
Mezarlara bakınca insan herşeyin boş olduğunu anlayabiliyor…
Düşünüyorsun, yıllar öncesinden bugüne gelene kadar…
Hayatta yaptığın hataları düşünüyorsun…
Kırdığınız insanlar aklınıza geliyor…
Kul hakkı yiyen insanlar gözünüzün önüne geliyor…
Sonra diyorsunuz ki;
Herşey boşmuş…
Ne kadar hep fazlasını isteseniz de, hep “Ben” deseniz de gideceğiniz yer bellidir…
Giderken sadece kendinizi götürüyorsunuz…
Bir de yediğiniz kul hakkını götürüyorsunuz ki, onun mutlaka hesabını vereceksiniz…
Her şey boş, gerçek olan kara topraktır…