Dünyanın en güzel varlıkları çocuklardır...
Aileler, çocuklarının geleceği için büyük çaba sarfeder, onları kötülüklerden korur...
Hele hele kendisini bilen anne-baba küçücük çocuğunu çalıştırmaz, dilendirmez...
Dün Merkez Cami’de öyle bir olaya tanık oldum ki, neredeyse insanlığımdan utandım...
Cuma namazı çıkışında Sabancı Merkez Cami’nin neredeyse bütün çıkış kapılarını Suriyeli mülteciler istila etmiş dileniyorlar...
Kendileri yetmez gibi küçücük kız ve erkek çocuklarını dilendiriyorlar...
Hayatı tanımayan, iyiyi-kötüyü bilmeyen 4-5 yaşlarındaki çocuk nereden bilsin parayı?..
Küçücük çocukları dilendirmek, dilendirilmesine göz yummak hiç mi vicdanları sızlatmıyor...
Kimi Suriyeliler de bebekleriyle gelmiş dilenmeye...
Kime ne söyleyelim?..
Açlıkla savaşan ve çocuklarının dilenmesine vesile olan Suriyeli ailelere mi?..
Suriyeliler’in dilenmesine göz yumanlara mı?..
Bunları bu duruma düşürenlere mi?..
Kime ne söyleyelim, söyleyin...
Vicdanım, insanlığım kabul etmiyor küçücük çocukların el açıp dilenmelerini...
Oyun oynama yaşındaki çocuklar ne anlar paradan?..
Kimler suçlu?..
Bunları ülkeye alanlar mı?..
Küçücük çocukları dilendiren aileler mi?..
Çocukların dilenmelerine göz yumanlar mı?..
Küçücük çocuklara para verenler mi?..
Kim suçlu?..
Utanması gereken kimler?..
Çocuklarını dilendiren aileler mi?..
Bunlara para verenler mi?..
Kimler utanmalı?..
Oyun oynaması gereken bu küçücük yavruların dilenmesinden-dilendirilmesinden vicdanen rahatsızlık duyuyorum...
Vicdanım kabul etmiyor böyle bir utançsızlığı...
Bu çocukları hayata tertemiz hazırlamak varken, dilendirilmesini kabullenemiyorum...
Gönlüm, kalbim, vicdanlığım en önemlisi insanlığım bu çocukları el açtırılmasını kabul etmiyor...
Peki sizler kabul edebiliyor musunuz?