Dün “Babalar Günü”ydü…
Kimi çocuklar babalarının ellerini öptü, hediyesini verdi…
Babalar ellerini öptürüp hediyesini alırken hem mutluluk yaşamış, hem de gözyaşlarını tutamamıştır…
Kimi evlatlar elini öpecek bir babasının olmamasının hüznünü yaşamıştır…
Eli öpecek babası olamayanlar, mezarlıklara giderek dua ettiler…
Evlatlar, babalarının mezarları başında onlarla dertleşti.
Bir baba için en büyük hediye evladıdır…
Babalar, evlatlarına en güzel geleceği hazırlamak için çalışır çabalarlar…
Kimi evlat vardır babasının kıymetini bilir…
Kimi evlat vadır babasına karşı asidir, kıymetini bilmez…
Ancak, babasını kaybettiğinde değerini anlar…
İşte o zaman soğuk mezar taşına baktığınızda babanızın sıcaklığını özlersiniz…
Size can veren babadır…
Yeri geldiğinde size kan verir babanız…
O nedenle şunu söylemek isterim ki, babaların kıymeti bilinsin…
Babanız size kızsa da büyüğünüzdün deyip saygı duymalısınız…
Noktalayacak olursak…
Babalar Günü tekrar kutlu olsun…