Yaşadığımız şu yüzyılda ülkemizde yaşanan acı olay kimsenin tahammül edemeyeceği bir durumdur.
4 kardeşin dayanılmaz yokluk, açlık ve çaresizliğin getirmiş olduğu bu acı olay hiç şüphesiz birkaç gün sonra unutulacak.
***
82 Milyon nüfuslu Türkiye’de 4 kardeş yokluktan dolayı toplu intihara kalkışıyorsa burada durup düşünmemiz gerekir. Hatta sabahtan akşama kadar derin derin düşünmeliyiz.
***
Bunda hepimizin suçu var, onları görmezden ve duymazdan gelen hepimiz suçluyuz. Farkında mıyız bilmiyorum ama iyice olanlara karşı vurdum duymaz olduk. Çevremize karşı alakasız ve umursamaz tavırlar toplumsal sınıf muhabbetleri, kin ve nefret dili iyice ayyuka çıkmış durumda.
***
Bunun üstüne bir de işsizlik ve işsizliğin getirdiği buhran sonucunda huzursuzluk yaşanan tüm olumsuzluklara zemin hazırlamakta ve bu gidişat insanların hayatlarını alt üst edip ümitsizliğe sevketmektedir.
***
iş, aş, geçim derdi toplumlarda derin izler bıraktığı gerçeğini gözlerimiz ile gördük. Peki bizler neler yapıyoruz. İşleri tıkırında olan hayatına kaldığı yerden devam ediyor. Elinden hiçbir şey gelmeyenler ise bir iki yazı patlatır sonra birkaç gün sonra bu da geçer unutulur. Herkes kaldığı yerden devam eder.
Ta ki işin ucu sana, bana dokununcaya kadar.