Tam 8 gün önce bugün ülkemiz büyük bir felaketle sarsıldı.
Bu felaketin yaraları ise günlerdir sarılmaya çalışılıyor.
Bir yandan enkaz altında kalanları çıkarma çalışmaları,
Bir yandan ölenlerin defnedilmesi,
Bir yandan bir yaşam belirtisi bulmak için en ufak ses dahi odaklanmak.
**
Depremin ilk gününden bu yana enkaz bölgelerine binlerce insan akın etti.
Bölgelerde hala arama kurtarma çalışmaları devam ediyor.
Bir yandan da diğer şehirlerden yardımlar el birliğiyle toplanıp, ihtiyacı olanlara ulaştırılmaya çalışılıyor.
İnsanlar canla başla çalışıyor, yardımcı olmak için çabalıyor.
**
Depremzedeler ya kendi imkanlarıyla yada devletin tahsis ettiği vasıtalarla şehir dışındaki yakınlarının yanına gidiyor.
Evin yok, sevdiklerin öldü, geride kalan acıyla birlikte yola koyulup, yaşamlarına devam etmeye çalışıyorlar.
Çalışıyorlar diyorum çünkü geride kalan acı çok büyük.
Geride koca bir enkaz değil, sevdiklerini bırakmak çok kötü.
**
Yaşanan bunca acıya rağmen fırsatçılar, kalbi kötü insanlar yine meydanda.
Ürünlerini fahiş fiyattan satanlar mı dersiniz, deprem bölgelerindeki boş ve hasarlı binaları yağmayalar mı dersiniz, giden yardımlara el koyanlar mı dersiniz.
İnsanın aklı bazı şeyleri almıyor.
Bunca kötülük neden?
İnsanlar acının en büyüğünü yaşarken, bu acıdan beslenecek kadar mı kalbiniz kötü?
Sizi gördükçe insanlığımızdan utanıyoruz.
Eğer insanlık böyleyse; insanlığınız batsın!