Bugün 6 Şubat Kahramanmaraş merkezli depremlerin 40. günü.
Dile kolay, kalbe zor, akla zarar 40 gün..
Aradan geçen bunca zamana rağmen hala o günde takılı kalmamız ve yaşananları sindirmemiz beklenemez değil mi?
**
Bir insanı insan yapan vicdan ve merhametidir.
Vicdanı, merhameti olan insan ise yaşanan felaketi çabucak unutamaz.
Hiçbir şey olmamış gibi önüne bakamaz.
Ağız dolusu gülemez.
İnsan olan, oradaki acıyı derinlerinde hisseder.
Çünkü yaşanan büyük bir felaket.
Çünkü, binlerce insan yok oldu.
Hatta dahada ötesi şehirler yok oldu..
Artık her yer acı, her yer gözyaşı ve hüzün..
Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin unutma, unutturma!
**
Bugün unuttuğumuz ve görmezden geldiğimiz konular yüzünden büyük bir felaketle karşı karşıyayken, yarınımızın güvencesi için unutmamalıyız.
Yaşanan acıyı da, ihmalkarlıkları da, sorumluluları da, çalan çırpanları da, insanların hayatıyla oynayanları da unutmamalıyız!
Sen unutursan, ben unutursam ölenlerin hesabını kim soracak?