6 Şubat Pazartesi günü sabah saat 04.17'de 11 ilde tabiri caizse kıyamet koptu.
Tam 11 ilimizde (ki bizlerde yaşadık) boyutu büyük, acısı anlatılamaz bir felaketti..
**
Evler yıkıldı, binlerce insan öldü, binlercesi yaralandı, birçoğu da evsiz kaldı.
Evet bu bir doğal afet ve ansızın buldu bizi.
Ama buna sebep olanlar, para uğruna malzemeden çalarak insan hayatıyla oynayanlar bu felaketin müsebbibi.
Tabi onlarda bir bir yakalandı.
Bunlar cezalarını alır veya almaz, bilemeyiz.
Gösterilen tepkiler sonrasında bunların yakalanarak ceza alması da mühim değil zaten.
Çünkü yitip giden canlarımız geri gelmeyecek.
Çünkü hiçbir evlat anne baba sıcaklığını hissedemeyecek.
Çünkü hiçbir insan yuva sıcaklığını alamayacak artık.
**
Hani derler ya ''Ölüm kalanlar içindir'' diye.
İşte bu sözün tamda yaşandığı zaman dilimindeyiz.
Evet insanlar evlerinden, sevdiklerinden oldu.
Ne yaparsak yapalım bu yara kabuk bağlamayacak, iyileşmeyecek.
Ama bunu bilerekte görmezden gelmek bize yakışmaz.
İşe bu yüzden şimdi birlik olma zamanı.
Asıl şimdi yaraları sarma zamanı.
**
Deprem bölgelerindeki insanlarımız hala yardım bekliyorlar ve hala yaraları sarılmış değil.
İlk günlerde koşturduğumuz gibi şimdi de koşmalıyız.
Acılar tazeyken yapılan yardımlar, verilen destekler hissedilmez belki.
Çünkü o an insan acısından başka bir şeyi göremez.
**
Şuanda uzatılacak bir el, yuva sıcaklığı ve destek olmamız gerekiyor.
İnsanlarımız orada hala acının esiriyken, uzatılacak bir el beklerken bizim görmezden gelmemiz de mümkün olamaz zaten.
Bunu vicdanı olan hiçbir insan yapamaz.
Deprem zaman aşımına uğrayarak gündemde başka olaylara yerini bırakmış olabilir ama acılar ve yaşananlar hala taze.
Zaman aşımına uğrayan her olayda olduğu gibi bu felaketi de unutmamalı ve şimdi daha çok birlik olmalıyız.
Çünkü oradaki insanların bize, yardımlarımıza en çokta sevgimize ve desteğimize ihtiyacı var..